دقت کن لطفا عزززززیزززم

یه فرقی هست بین قهر کردن و اندکی به سکوت نیاز داشتن، خواهشا در مواقع حساس و بخصوص پر تنش بین این دو تمایزات را متوجه و قائل باشید. تا به شعورتون شک نشود.

دلم میگه

یه روزی میشه که این جا با یه فونت بزرگ می نویسم : " این لعنتی خودشه "

پایان همیشه باید پایان باشد ، شروع ما همان پایان است.

تنفر با یک ماگ پر از قهوه ، از خودم بیا بریم، گاهی اوقات آدم باید بار و بندیش را جمع کنه بره ، رفتن خوبه فکر اینکه آدم ها چرا میرن و کجا می رن رو نکن، خبری خوشی تو راه نیست، بیخودی سعی کردم خود دار باشم دلم لک زده برای اینکه یک کار رو مثل بچه آدم تموم کنم ، از نصفه نصفه ها خسته شدم دیدن های نصفه نصفه ، بودن های نصفه نصفه، حرف های نصفه نصفه ، دوستی های نصفه نصفه ... دِ بابا یه چیزی بگو سکوت کردی چی رو ثابت کنی ! یه چیزی بگو، بگو خرت به چند مَن ؟ دلم لک زده برای انجام یه کار مثل آدم ،یه چیزی و کاری که بگم : عا بیا این اول کار اینم آخرش خیالت راحت شد؟ حتی اگه قراره اون چیز و اون کار خودم باشم. اینجا کسی قصد نداره معجزه ببینه ، اصن انتظار شو نداره  تو باید سوالایی بپرسی که من میخام نه چیزایی که دلت می خاد. همیشه دست آخر باید یه جمله ته جیبت داشته باشی که بگی و بعدش بری ولی من ندارم می تونی بری.

ایشالا جبران کنیم بلاگفا جان

از همین تریبون استفاده کرده و عرض خاک برسری رو خدمت بلاگفا دارم، ایشالا موقعیت ش پیدا بشه قشنگ و تپل جبران کنیم بلاگفا جان. + حداقل اون متن پیشواز ورود به وبلاگ "بلاگفا یک ابزار قدرتمند و ... بلاگفا به شما کمک می کند... " رو بردار ، بزار در غم خود بسوزیم

ما باختیم...

ما باختیم اما باید قبول کرد شکست ما انکار عشق نیست... محمد علی سپانلو

شب را چه گنه حدیث ما بود دراز

زمان می طلبد، ولی آدم ها بعد از مدتی یاد می گیرند که با غم و غصه شان کنار بیایند، یعنی راستش مجبور اند یاد بگیرند، می فهمند که مدام نباید گذشته را با تمام اتفاق هایش مرور کنند ،دادگاه بسازند و مدام در دادگاه افکارشان مجرم را مقصر بشناسند و کاسه و کوزه سر او بشکنند، آدم ها بعد از مدتی یاد می گیرند که افراد را موقع دعوا جدی نگیرند و سکوت کنند چون نه تنها مسئله حل نمی شود بلکه خود را نیز کوچک کرده اند، بعد مدت ها یاد می گیرند زندگی ارزش جنگ برای اعتقادات و معیار و آرزو های شخصی را دارد اما در زمان مناسب و به حق و به اندازه، نه صرفا فقط فاتحانه و مغرورانه، و باید بدانند بزرگ شدن یعنی عبور از دوره های مختلف زندگی همراه با اشتباهات کوچک و گاها اشتباهات بزرگ ولی ناخواسته است، وگرنه طول عمر کردن و مو سفید کردن همراه لجاجت و حماقت هیچ کس را بزرگ نمی کند، و باید یاد بگیرند اشتباه کردن چیز خوبی نیست ، نباید به اشتباه عزیزی روی گشاده نشان داد ولی حتی اگر طرف مقابل کاملا مقصر ست هم باید یک راه فرار آبرومندانه برای آن ها قرار دهند، زیرا هم نشینی با کسی که هنوز عزت نفس  او از دست نرفته و غرور و شأن خود را دارد صد در صد بهتر از کسی است که خانواده و دوست ماست و کنار ما کوچک و ضعیف و دروغگو تشخیص داده شده است. + زمان می طلبد تا یاد بگیریم.

امده ست بیخ گلویمان را گرفته که چه بشود؟ گور خودش را کنده

چرا همش طوری رفتار می کندکه انگار قرار است اوضاع بهتر شود؟ ، آدم ها باید بروند در گور خودشان کفن و دفن را چند باری تمرین کنند، این چه وضع فکر کردن ست ! با ادامه ی این طرز تفکر فقط عقل ست که این وسط زایل می شود و برای ما می ماند یک تن چند کیلویی که چندین سال خر حمالی اش برایمان باقی مانده است. سر به سر سرنوشت نمی زارم ، گذاشته اام  آن گوشه کنار ها خودش خاک خودش را بخورد،  +خودش می داند

نمیاد نمیاد به دررررک

اینا همش بهونه ست ، چی فک میکنید؟ مردم کورن؟ نمی بینن ؟ این همه ادا و اطوار برا چیه؟ دیگه بهار نمیاد . خودمونم بهتر میدونیم ، الکی الکی داریم جشن می گیرم و اصنم به اونجای خودمونم نمی آریم که وسط خشکی و تیزی تیغ هوا، داد و هوار راه انداختیم که چی بشه مثلا؟ نمیدونم . دیگه نمیاد

انفرادی در تاهل

اتفاقا موعدش که برسد تازه می فهمید دیر هم شده است، و نباید کاسه چه کنم؟ چه کنم ؟ دستت بگیری.  باید بدانی خطا تاوان دارد و یا گذشت . ای سرنوشت قمارباز ،خداوند را برای روز جزاء به خاطر بیاور،  می دانید سرنوشت که باشد ، مرگ هم توجیه دارد، خریّت هم توجیه دارد ، من و تو هم یک جور توجیه می شویم. به او بارها بارها گفتم کمی فکر کند ، و منظور مرا از "نمی توان "هایم بفهمد، و او فقط همه چیز را از اول توضیح می دهد. ای کاش زبانی وجود داشت به نام "زبان بی زبانی " که همه آدم ها حالی شان بود . چقدر بگویم ؟ چقدر نامش را صدا بزنم؟ کو؟ کجاست ؟ کی وقتش می رسد؟ او خودش خوب می داند، قرار نیست هیچ چیز درست بشود. گویی همه ی فرشتگان پیغامبر در بین راه صید شده اند و دیگر صبح نخواهد آمد. ای بیچارگان بخت برگشته شما حتی سلیقه هم نداشتید چه برسد به شانس.

آنقدر غریب که ...

یکی از سخت ترین لحظات زندگی یا شاید سنگین ترین لحظات، زمانی که ما با یک جواب رو به رو می شویم که اصلا دنبال پیدا کردنش نبوده ایم. خوب می دانید که جواب پیدا شده کاملا صحیح ، واقعی و بر حق ه ، مثل  گوینده اش. ولی شما هیچ وقت به این سوال اصلا فکر نکرده بودید که حالا به دنبال جوابی برایش باشید شما هیچ زمینه ذهنی ندارید. می مانید وسط یک پرسش . "درست است یا نه؟" مدام تکرار می کند... نمی دانیم باید قبول کنیم، بگذریم ، فرار کنیم، انکار کنیم، سکوت کنیم ...