تو رگ هام خونه غروبه

تو زهرماری و کوفتی بودن این روزا سرسوزنی شک نیست، یک تنش سنگین رو هر حرکت و رفتار همه خوابیده،   کار زیاده ، فشار زیاده ، انگار هیچ کس هم حوصله نداره بزرگ باشه، دیروز علی عصبانی شد زد دست شو داغون کرد ،داد و هوار و فلان که بابا نکنید و که من خواستم  ... نمی دونم نگران این باشم یا اون یا هردوشون یا کس دیگه ، اصن چه فرقی می کنه نگران باشی ، بخای واسطه باشی یا صبور باشی ، وقتی همه فقط جنگ رو می طلبن، مهمه کی پیروز میشه ؟! این همه تنش برا پیروزی؛ این جنگ تموم میشه ولی همه ی جنگ ها تلفات دارن ت ل ف ا ت، همه از گذشت و فداکاری خسته شدن ، دوره دوره به رخ کشیده فداکاری هاشونه تو این سال های اخیره. کی قراره تلفات این جنگ باشه! کدوم حس مون قراره تلفات این جنگ کذایی بشه.

جهانی دیگر در درون توست ، در سکوت خواهی یافت

فیش این دوره اومده 3200 تومن،   این یعنی ارتباطات ، دوستی و همه اون چیزها و کسانی که خودم خواستم برام بمونه .

بی انگیزه به رویا

میخام اینجارو انتقال بدم فیس بوک ،   از پس چندتا وبلاگ برنمیام ، کار درستی هم نیست ، هرجا یه شخصیت ، یا بمونه؟

ازمون

+نقشه مغزتان را بکشید، و نقاط حماقت را مشخص کنید . ( 22 نمره )

خطر سیر نیست ، خط خون است.

شایان است که خط سیر آدمی را با جوهر مرغوبی ننوشته اند که اینگونه،،  پاکدامنی اش را دست نوشته هایش زیر سوال برده ،   ما که مدیون تن نیستیم ، مدیون آدمیت نیستیم، ولی مدیون میمانیم، اگر رک باشم باید بگویم مدیون میکنند.

ما اشکالیم برا وحدت

عاشق نیستیم که در خط مارچ مورچ گیر کرده باشیم ولی چاله جاذبیت تن ها را تمامیتی ابدی هنوز نتوانسته پر بکند، ما شکسته یک پرواز هستیم (ارگاسم) ، ما شکسته یک تذویر ذاتی هستیم، تا بتوانیم برای این سخنان که { من هستم یا تو بودی} از کسی بازجویی نکنیم و بدانیم که این همه اشکال در این دنیا برای این ساخته نشده اند که هرروز یک شکل بگیریم برای این است که هر کس برای خودش یک شکل بگیرد و بشود گورخر را از خر تشخیص داد.

خوباختگی تکیه گاه صندلی را به ترک های پایه میز فروخت.

فردای روزی که خود را باختم ، برای تجدید خود به سراغ مابقی افراد رفتم ، و آنروز آنان را تحلیل میکنم و با بی حیایی و بدون تلاش برای جستجوی مقصر ، آنها را ضعیف ، دم دست و احمق میخوانم، و خودم را اینگونه توچیح میکنم ، گویی اب سردی بر سرم میریزند و خنکم میکنند در این بیابان در به در

میم مثل سگ

نِگه به من نکن ، که خواهی گفت او هیز است، که با تمام زمختی ام ، به سوی چشمان اعتقاد دارم که میتوانند چشمان مثل سگ دروغ بگویند، مثل سگ.

جمع شد

زندگی ما هم شده است ، شل کن سفت کن، بازی درآورده ایم. +خدا نکند دل هوای کسی را بکند.

به سمت exit

بریم بیرون ، تو دنیا وایستیم.