پایان همیشه باید پایان باشد ، شروع ما همان پایان است.

تنفر با یک ماگ پر از قهوه ، از خودم بیا بریم، گاهی اوقات آدم باید بار و بندیش را جمع کنه بره ، رفتن خوبه فکر اینکه آدم ها چرا میرن و کجا می رن رو نکن، خبری خوشی تو راه نیست، بیخودی سعی کردم خود دار باشم دلم لک زده برای اینکه یک کار رو مثل بچه آدم تموم کنم ، از نصفه نصفه ها خسته شدم دیدن های نصفه نصفه ، بودن های نصفه نصفه، حرف های نصفه نصفه ، دوستی های نصفه نصفه ... دِ بابا یه چیزی بگو سکوت کردی چی رو ثابت کنی ! یه چیزی بگو، بگو خرت به چند مَن ؟ دلم لک زده برای انجام یه کار مثل آدم ،یه چیزی و کاری که بگم : عا بیا این اول کار اینم آخرش خیالت راحت شد؟ حتی اگه قراره اون چیز و اون کار خودم باشم. اینجا کسی قصد نداره معجزه ببینه ، اصن انتظار شو نداره  تو باید سوالایی بپرسی که من میخام نه چیزایی که دلت می خاد. همیشه دست آخر باید یه جمله ته جیبت داشته باشی که بگی و بعدش بری ولی من ندارم می تونی بری.