حرف و عمل

امروز موندیم دانشگاه ، با بچه ها صداقت و شجاعت بازی کردیم، پدر آمرزیده ها رحم نمی کردن ، همچین تو شجاعت حکم می کردن که ابر غول های حماقت سرخم می کردند.   + بسی ما هم کم نگذاشتیم .

شهر پر از ماجرا ، سکه به نامت زدند ،سنگ ِتمامت زدند ، نام تو را می برند بر سر بازارها

آن ها که در این ظلمانی ترین شبهای میهن بجای خواندن نوحه های حکومتی در سوگ سپیدارهای بلند شهرشان میخوانند :   " قحط وفا، قحط جودخشکی آواز رودگریه یاس کبودمرگ سپیدارهاآنچه فراوانی استوحشت بیداری استاین چه مسلمانی است؟وای به دیندارها ...وای به دیندارها! " +باز به نام خدا خون کسی شد روا

گریزی نیست بیهوده دست و پا زدیم

دلم میخاد قصه بنویسم، برای قصه هام شخصیت بسازم و حرکتشون بدم ،   ببچرخونمشون ، بازی شون بدم و آخر سر له شون کنم و از روشون رد بشم و بگم قصه ما به سر رسید و همه به یه گندابی رسیدند ، هیچ راه فراری هم از اول نبود.