خوششان می اِآید فرت فرت تبر بردارند هی بگن میزنما میزنما

بعضی از آدم ها این مدلی هستند که دوست دارند فرت فرت بهشان ثابت شود دوستشان داریم.   دوست دارند از هر قضیه بی سر و ته یک موضوع با ژانر احساسی بسازند ، و قضیه را به آنجا بکشانند که آآآهااااا این اتفاق به من ثابت کرد که تو اینطور آدمی بودی و من همین الان تو رو شناختم. خواسته یا ناخواسته یک جنگ می سازند، وسط جنگ هم که انتظار شیرینی و خنده و لحن خوش و عزیز دلم... که نمی رود، بحث هم متعلقات خودش را دارد. آنگاه از آب گل آلود ماهی می گیرند و یک استدلال مزخرف احساسی هم می کنند و می گویند بسه بسه همه چیز روشن شد و می روند البته مثلاااا قهر نمی کنند و فقط می روند . (که ما سکوت نیاز داریم). نمیدانم واقعا! که چی بشه! یک بار می گویی دوست دارم و تمام فهمید فهمید نفهمید هم الاغی از خودش است ، تکرار گفتن محبت و الکی بیان علاقه و قلب و بوس هزار کوفت و زهرمار بدون اینکه وقت بزاریم و از افکار و احساستمان ، کارهایمان ، دغدغه هایمان و خستگی هایمان ، کتاب هایمان و چیزهایی که مارا شگفت زده می کننئ برای کسی بگوییم حتی در این حد که اینکه بگوییم کلافه ایم ، الکی نقش بازی کردن است و علاقه ای اجباری ست. این تکرار واقعا کار مسخره ایست ، اینکار به لودگی گرفتن دوستی و محبت است. +مسموم همچین روابطی نباشید.